اسکینر در سال ۱۹۵۳ از راه پژوهش با حیوانات به درک شکل بسیار مهمی از یادگیری نائل آمد که به اعتقاد او اساس تشکیل بسیاری از عادت های موجود زنده محسوب می شود. اسکینر به زبان ساده اعلام کرد که هم حیوانات و هم آدمیان پاسخ هایی را که نتایج مطلوب به دنبال دارند تکرار می کنند و پاسخ هایی که نتایج ناخوشایند و نامطلوب به بار می آورند را متوقف می سازند.
اسکینر پیشنهاد می کند که به جای توسل به نیروهای درونی، مانند غریزه ها، محرک های خارجی_تقویت کننده ها یا رویدادهای تنبیه گر_ را عامل انگیزش رفتار بدانیم. وی مدعی بود که:
- کودکان ذاتا نه خوب هستند نه بد
- پرورش بیش از سرشت اهمیت دارد
- مردم بدون اینکه مقاومتی از خود نشان دهند به وسیله نیروهای محیطی شکل می گیرند
- رشد به صورت تدریجی پیش می رود و نه به صورت مرحله به مرحله
- اگر محیط تغییر یابد رفتار نخستین نیز ممکن است به طور چشمگیری تغیر کند
- رشد، بسته به تجربیات زندگی، می تواند در جهات گوناگونی پیشروی کند
شناسه مقاله: 13981219349
