اتیسم (ASD) دسته¬ای از اختلالات تکاملی سیستم عصبی میباشند که از جمله نشانه¬های اصلی آن می¬توان به نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی، وجود رفتارهای کلیشه¬ای و تکراری و نیز علائق محدود اشاره نمود. علاوه بر نقص در رفتارهای ذکر شده، افراد ASD دارای ضعف و تأخیر در توانایی¬های حرکتی هستند. این تأخیر متنوع است و شامل تأخیر در نشستن، خزیدن، راه رفتن و گام برداری غیرطبیعی، کنترل ضعیف وضعیتی و نیز ناتوانایی در برنامه ریزی حرکتی می باشد. اصلی ترین مشخصه نواقص اجتماعی در اتیسم شامل ارتباط چشمی و تقابل اجتماعی ضعیف، نقص در استفاده از رفتارهای غیرزبانی و عدم ارتباطات متناسب با سن می باشد. اختلال اتیسم به عنوان یک طیف در نظر گرفته می شود، چرا که ویژگیهای آن بسیار متنوع و ناهمگن است. به عنوان مثال ناتوانایی های شناختی و کلامی در برخی از این افراد بسیار شدید است، با این حال برخی دیگر دارای نبوغ و استعداد بسیار بالایی هستند. شیوع اتیسم در پسران، 1 در 42 و در دختران 1 در 189 می باشد. به عبارتی دیگر شیوع این اختلال در پسران 4 برابر بیشتر از دختران است. نواقص شناختی و رفتاری اتیسم معمولا در نوزادان 24-18 ماهه دیده می¬شود که تشخیص قطعی آن تا 3 سالگی طول می کشد. به دلیل میزان بالای شیوع این اختلال، در دهه گذشته توجه زیادی به آن معطوف شده است. مرموزترین و نا¬¬¬امیدکننده¬ترین مسئله درباره ASD علت آن است که تاکنون کسی علت این اختلال را مشخص نکرده است، اگر چه شواهدی نشان می¬دهد که این اختلال به دلیل عامل ژنتیک بوجود می آید.
شناسه مقاله: 13981218002
